Nico Chientaroli - Cada Fuego Es El Primero

Creative Sources, 2015

 

In de rubriek "al even uit maar te bijzonder om links te laten liggen" aandacht voor de cd 'Cada Fuego Es El Primero' van Nico Chientaroli. Het solo-album voor piano verscheen oktober vorig jaar bij het Portugese label Creative Sources.

Chientaroli is een Argentijnse pianist die in 2013 van Buenos Aires naar Amsterdam is verhuisd. Aanvankelijk een klassiek pianist, is hij al in zijn thuisland overgestapt naar jazz en vrije improvisatie. Daar speelde hij in een aantal gezelschappen, waaronder het kwartet Los Improvisadores Gráficos, dat hij leidde samen met saxofoniste Ada Rave en waarin werd geïmproviseerd op muziek van de Britse componist Cornelius Cardew.

Eerder dit jaar (en dus na deze solo-cd) verscheen van het trio New Rumours And Other Noises de sterke cd 'The Moonlight Nightcall', waarop naast Chientaroli en zijn partner Rave ook bassist Raoul van der Weide te horen is. Het trio blinkt binnen de vrije improvisatie uit in de speelsheid en charmante eigenzinnigheid waarmee de muziek wordt benaderd. Het bespelen van instrumenten op onconventionele wijze wordt door het drietal tot kunst verheven, maar is geen doel op zich, geen gimmick.

'Cada Fuego Es El Primero' is op 23 februari 2015 opgenomen in Splendor in Amsterdam. De muzikale benadering van New Rumours And Other Noises is logischerwijs ook terug te horen op deze plaat. Misschien is de toon op de solo-cd een tikkeltje serieuzer, maar humorloos is het album zeker niet. Het speelse experiment staat voorop. Chientaroli prepareert zijn piano vaak door allerhande objecten op de snaren van het instrument te leggen. Zijn handen bevinden zich bijna even vaak in de buik van piano om de snaren te bespelen als op het klavier om de toetsen te beroeren.

Voor de luisteraar is dit album een ontdekkingstocht naar hoe Chientaroli al die geluiden uit de piano tovert. Hij plukt aan de snaren, schuift er overheen, brengt rinkelende klanken en hoge ijle tonen voort en slaat op de klankkast. Het visuele aspect ontbreekt en dus is het soms gissen naar wat de pianist precies doet. Stijlvast pianospel zul je op 'Cada Fuego Es El Primero' niet aantreffen, de schoonheid zit ergens anders in. In het verkennen van de mogelijkheden die het instrument biedt. Chientaroli legt zich daarbij geen beperkingen op.

De zes improvisaties die het album telt verschillen nogal van elkaar, maar wat ze gemeen hebben is het zoeken naar geluiden en naar muzikale grenzen. Mooi is hoe Chientaroli laag klavierspel afwisselt met spel op de snaren in Orígenes en in hetzelfde stuk plots overgaat in een langzaam en droefgeestig laatste gedeelte. Dat wordt dan wel gevolgd door het komisch aandoende begin van Chispas Verdes, waarin het pianospel wordt verrijkt met Chientaroli's pruttelende keelklanken. Het is het enige stuk op de plaat dat niet geheel solo is, want de Argentijn wordt bijgestaan door Niels Brouwer op plastic zak(!). Chientaroli vindt een lekker ritme, maar ontregelt het ook weer snel. 

Meest serieus van toon is het tweede, langzame en bewogen, gedeelte van Fuego Nativo. Dat wordt voorafgegaan door speels  fluit- en pianospel en gevolgd door een snel stuk. Het is typerend voor het album, waarop Chientaroli moeiteloos van muzikale stemming wisselt. Het meest experimenteel klinkt de pianist in opener Fuego Hipnótico en in Historias De Otras Dimensiones, waarin hij vooral in de weer is met de snaren van het instrument, al dan niet gebruik makend van voorwerpen. In laatstgenoemd stuk weet hij de piano bijna als een cimbalom te laten klinken, maar ook dreiging te creëren door robuust spel op de lage snaren. Met het korte Fuego En El Espacio eindigt de cd op spannende wijze.

Wie houdt van puur en sprankelend pianospel zal op 'Cada Fuego Es El Primero' niets van zijn of haar gading vinden. Het is voer voor liefhebbers van experimenten, van zoektochten naar nieuwe klanken. Chientaroli slaagt erin met verschillende middelen en onderling van elkaar verschillende improvisaties toch iets van coherentie te scheppen op deze cd. Dat zit 'em in de de speelse, onbevangen muzikale aanpak die alle stukken kenmerkt. Een fraai staaltje vrije improvisatie.

http://www.nicolaschientaroli.com/